Tweeëntwintig levensjaren, beetje stom, beetje leuk.

Oh jongens, ik ben jarig geweest dit weekend en ik heb het lekker gevierd met al mijn lieve vrienden en familie. Super leuke cadeautjes gekregen met als klap op de vuurpijl een weekendje Berlijn met mijn lieve vriendje en de mooiste laarzen die ik al jaren wilde van mijn ouders en oma. M'n dag kon niet meer stuk.

Er stond echter één ding in de weg wat mijn perfecte verjaardag iets minder perfect maakte. Ik werd tweeëntwintig. 22, twee keer twee. Wat lelijk zeg. Geef mij maar liever 21, 23, 24 of een andere willekeurige leeftijd met in ieder geval twee verschillende cijfers (maar wel het liefste nog onder de 30;)).

Ieder lichtelijk autistisch persoon of eentje met een dwangstoornis met angst richting ongelijkheden, zou staan te springen bij deze leeftijd maar dat geldt niet voor mij. Twee keer twee is zo niks, zo hetzelfde, zo saai. Voor mij ziet het er stom uit, net als 33, 44, 55, 66, 77, 88 en 99. Met 11 had ik als kind niet zo'n moeite, daarom begrijp ik niet waarom 22 voor mij nou zo'n struikelblok is (ik ben trouwens niet doodongelukkig en moet ook niet huilen, wees maar niet bang!).

Gelukkig maakte afgelopen weekend alles goed hoor. Ik heb een hele leuke verjaardag gehad, werd gefeliciteerd door verschillende bedrijven die mijn verjaardag ook niet vergeten waren, had lieve mensen om me heen en heb heerlijk taart gegeten. Ik zeg in de toekomst gewoon zo min mogelijk hoe oud ik ben, dan denk ik er zelf niet aan en houd ik in mijn gedachten dat ik nog steeds 21 ben!

Awareness, please!

Communicatie is er ook om je ergens meer bewust van te worden, althans om mensen zich ergens meer bewust van te laten worden.

Ik vind het super mooi om te zien hoe sommige reclames feilloos kunnen laten zien waar je over moet nadenken. Vaak zijn het ludieke acties, maar soms ook heel schokkende. Onderstaand filmpje was voor mij perfect. Niet omdat deze reclame nu zo 'leuk' is, want dat is hij niet. Maar vooral omdat je de gezichten van de mensen eens moet zien als het mis gaat, en ziet hoe hun mood ineens verandert.

Deze gebeurtenis in hun leven vergeten ze niet meer, en wellicht gaan ze op zoek naar meer informatie en worden ze zich echt bewust van het feit dat te veel kinderen (en trouwens ook volwassenen) kanker hebben.

Het perfecte ijsje

Gisteren kwam ik tot een grote ontdekking, maar voor ik deze ontdekking ga onthullen moet ik even kwijt dat het echt heerlijk weer is en dat het écht ijs-weer is. Heerlijk, zo'n frozen yoghurt van een Ola Happiness Station, of gewoon een lekker waterijsje uit de diepvries. Het gaat er bij mij allemaal in.

Ik ben zo iemand die niet alleen van lekker (ijs) eten houdt, maar mij maak je ook helemaal gek met kookboeken, recepten en het maken van deze lekkere dingen. Foodstylisten kunnen van eten geweldige plaatjes maken, terwijl wanneer ik een foto maak van mijn zelfgemaakte risotto dit er eerder uitziet als een bordje groene pap met een prakje van braaksel erboven op.

Nu het zo'n lekker weer is kan ik het niet laten om alle ijs-recepten eens langs te gaan en te kijken of ik hier iets mee wil maken. Wat valt me op: ijs smelt altijd als een malle, maar op de fotootjes van het perfecte ijs dat daar voorbij komt, is geen druppel smeltijs te bekennen.

Tijd om op onderzoek uit te gaan, dacht ik! Na een tijdje zoeken kwam ik erachter dat het perfecte ijs in de Allerhande en menig kookboek helemaal geen ijs is. Het is aardappelpuree uit een zakje. Deze aardappelpuree kunnen ze net als een perfect bolletje ijs eruit laten zien alleen het voordeel is dat dit niet smelt! Nu zou je kunnen denken: Hoe werkt het dan met aardbeienijs? Dat zit zo: De foodstylisten maken gretig gebruik van de aardappelpuree maar zijn ook niet vies van een beetje rode/groene/gele/oranje kleurstof!

Voor mij was dit een hele ontdekking. Wees dus niet getreurd als jouw ijsje er niet zo mooi uit komt te zien als op het perfecte plaatje want het perfecte ijsje, is niet eens een ijsje!

Smakelijk!

Het is tijd, de hoogste tijd!

De allerlaatste post die ik voor school moet maken is de veertigste post. Afscheid nemen is nooit perfect en dat zal nu ook niet zijn. Ik heb met veel plezier over het onderwerp (im)perfectie geschreven en ik vind mezelf nu dan ook echt een expert drs. in de wetenschap van de (im)perfectie. Op communicatiegebied dan.

Wat er nu met deze blog gaat gebeuren weet ik niet. Ik haal hem nog niet meteen van het internet af omdat ik nog niet weet of ik met deze blog verder wil, of een andere blog ga starten die niet altijd gaat over (im)perfectie. Hoewel je bijna alles kan koppelen aan dit onderwerp is het soms te vergezocht en niet meer interessant om te lezen.

 

Ik hoop dat jullie mijn blog ook leuk vonden en dat jullie me heel erg gaan missen en in een hoekje gaan huilen omdat het voor nu even stopt.

Voor nu tot de volgende keer en vergeet me niet in de gaten te houden!

XOXO, 

Mis(s) Perfect (a.k.a. Gaby Kantelberg)

UP, come together!

Ik loop nu al een paar weken rond met een nieuw telefoonhoesje en eigenlijk zit daar een heel perfect imperfect verhaal achter. Mijn hoesje is gemaakt door UP, een kleine onderneming van een aantal ambitieuze studentes aan het SintLucas in Boxtel. Voor school hebben zij een onderneming gestart die het erg ver geschopt heeft, zelfs tot de finale van JongOndernemen. Hadden ze maar gewonnen, want dit initiatief is er eentje waar we met zijn allen heel trots op kunnen zijn!

UP gebruikt overgebleven leer dat normaal gesproken weggegooid wordt om custom made telefoonhoesjes van te maken. De imperfectie van het onnodig weggooien van een prachtig stuk leer wordt hergebruikt om het perfecte telefoonhoesje voor jou te ontwerpen. Een goede reden om een nieuw telefoonhoesje te kopen, want het is natuurlijk zonde dat al dat leer wordt weggegooid!

De hoesjes kan je zelf samenstellen, je kan zelf een kleur kiezen (die overigens wel enigszins kan afwijken omdat het dus echt leer is), je kan opzetstukken kiezen en vervolgens is het hoesje van jou. Die opzetstukjes zijn bijvoorbeeld een portemonneetje, een houdertje voor je koptelefoontje of een spiegeltje waarmee je handig je make-up kunt bijwerken.

UP geeft nieuw leven aan restafval dat we normaal gesproken weggooien. Upcyclen is hot!

Benieuwd geworden naar de superleuke en maatschappelijk verantwoorde telefoonhoesjes? Ga dan naar www.upcometogether.nl of kijk op Facebook via www.facebook.com/upcometogether .

Sommige jongetjes worden nooit groot...

We worden overspoeld door inhakers op het WK en ik had er natuurlijk al één met jullie gedeeld over van Persie. Calvé doet het leuk met zijn reclame maar nu kwam ik op Facebook op die inhaker weer een andere inhaker tegen. Ik heb heel hard gelachen door mijn collega en medestudent Martijn van Gerwen. Hij postte deze foto op Facebook en ik moet er nu nog steeds vreselijk om lachen. Wat vinden jullie? Leuk of flauw?

Snaputnie #3

Sorry dames, voor het verzaken van de snaputnietjes. Ik zag vandaag ineens dat ik hier echt te lang niks meer aan had gedaan en dat kan natuurlijk niet! Er zijn nog zoveel zinnen te ontleden van onze mannen waar we niks van begrijpen, dus vandaag weer tijd voor een nieuwe.

"Ik bel je nog!"

Bereid je maar vast voor op een telefoongesprekloos leven want als jij hier op gaat zitten wachten dan kan je wachten tot je een ons weegt maar hij gaat je echt niet bellen en dat ligt echt niet helemaal aan hem. Hoe vaak zeg je wel niet, we moeten een keer dit, we moeten bellen, we moeten stappen, we moeten drinken, we moeten samen eten? Dat dacht ik al, je doet het zelf ook echt wel eens. Als je echt wil bellen met je vriendje en je zit een keer alleen op de bank en je wacht op een telefoontje? Neem het initiatief en bel hem zelf even!